Jorunn is al een paar dagen van d'r padje. Niet in d'r hum. Niet helemaal lekker. Het begon vrijdagmiddag. Veel huilen, 2 uur achter elkaar. Non stop. Nu waren we dat van haar gewend de eerste 13 weken van haar leven, maar zo lang huilen hebben we al een hele tijd niet gehad. Dus ik was ook van de kaart. Wist het niet meer. Misschien was het de kiwi die ze had gehad. Want zondag gebeurde precies hetzelfde, nadat ze kiwi had gegeten. Nu is het gissen, want ze kwakkelt wat met haar gezondheid. Snotteren, hoesten, koorts en verhoging. Maar frappant was het wel. Vandaag wilde ze gewoon niks. Alleen lekker huilen. En bij mama zijn. Zien. Bij Dagmar zijn. Zien.
9 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten